Sinds ons kruidnotenkookboek moet ik er altijd bij nadenken. Noot? Nood? Deugt? Deugd?
Voor sommige mensen is het heel zielig dat ze nu moeten werken, juist nu, nu het mooi weer is. Ik had zonet een interview. Bij iemand thuis. Binnen helaas, maar ik ben een zondagskind, en zondagskinderen pakken hun zonmomentjes. En dus plannen ze leesklussen in de tuin. Uitwerkklussen 's avonds, als de zon weg is. En op de trein wachten? Dat doen ze op het terras.
Misschien wel het allermooiste aan het ondernemerschap is: nergens bij horen. Dat er niet van alles van je verwacht wordt omdat je nu eenmaal voor die en die krant schrijft. Of voor tijdschrift zus en zo. Ik hoor bij mezelf. En dus schrijf ik soms gezellige reportages, soms ontroerende interviews en dan weer eens keiharde nieuwsverhalen over moord en doodslag. Of: een kookboek over kruidnoten. Kan allemaal. Omdat ik bij mezelf hoor. Mijn blog. Mijn wereld. To hell with verwachtingen.